اثر محلول‌های اسمزی مختلف بر پدیده‌های انتقال جرم در تیمار OD و کیفیت انجیر خشک برادران حسینی با توجه به اینکه OD یک تکنیک آب‌گیری مستقل است، گزارش شده است. کارهای محدودی وجود دارد که اثر ترکیبی OD با خشک کردن هوا را بر کیفیت انجیر خشک نهایی مورد مطالعه قرار داده است.
کار ما با سایر مطالعات ذکر شده در ادبیات متفاوت است، زیرا نه تنها داده‌های تجربی، بلکه توصیفی ریاضی از تأثیر روش‌های آب‌گیری اسمزی و روش‌های خشک کردن هوا (هیچ اثری اطلاعات مرتبطی را در مورد بافتی مانند انجیر ارائه نمی‌کند) بر کیفیت ارائه می‌دهد.
از نیمه های انجیر علاوه بر این، تأثیر شرایط فرآیند بر کیفیت محصولات خشک نهایی مورد بررسی قرار گرفت و کیفیت و شاخص‌های تغذیه‌ای لازم برای شناسایی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده مجدد بالقوه از محلول OD نیز شرح داده شده است.
یک مطالعه ماندگاری برای تأیید اثربخشی تکنیک‌های ترکیبی OD و خشک کردن هوا، در مقایسه با بافت معمولی انجیر خشک شده در هوا، انجام شد.
صرفه جویی در انرژی برآورد شد و یک تجزیه و تحلیل هزینه (بر اساس بهینه سازی فرآیند انجام شده برای تکنیک های OD و هوا خشک کردن) نیز ارائه شده است، که یک رویکرد جامع از این که چگونه این دو تکنیک ترکیبی ممکن است تأثیر قابل توجهی بر خشک کردن انجیر داشته باشند ارائه می شود.
این مطالعه با انجیر رقم “Markopoulo Royal Black” که در منطقه Markopoulo (آتیکا، یونان) کشت و برداشت شد، انجام شد. پس از برداشت، انجیرها بر اساس رنگ پوست و ابعاد (RS I: پوست سبز، قطر کمتر از 6 سانتی متر، RS II: پوست سبز-بنفش، RS II: پوست سبز بنفش، قطر <8 سانتی متر، RS III: تیره) به سه مرحله رسیدن (RS) دسته بندی شدند.
تمام آزمایش ها با استفاده از انجیر مرحله اول رسیدن انجام شد، در حالی که رطوبت اولیه آنها تقریباً 2.2 ± 81.2٪ بود و اطمینان حاصل شد که محتوای قند تقریباً یکسانی دارند. مقدار aw انجیر تازه 003/0 ± 986/0 اندازه‌گیری شد.
